Ουσιαστικά για το ανέβασμα του έργου δε χρειάζεται παρά μια άδεια σκηνή και ένα υπερυψωμένο επίπεδο. Παρ' όλα αυτά το σκηνικό του Michael Annals ήταν τόσο εντυπωσιακό και έλυσε το οπτικό πρόβλημα του έργου τόσο απλά, που δεν μπορώ να μην το αναφέρω εδώ. Βασικά το σκηνικό ήταν ένας τεράστιος μετάλλινος δίσκος σαν μενταγιόν που κρεμόταν, θα μπορούσε να πει κανείς, στο κέντρο ενός ξύλινου τοίχου - φόντο. Το μενταγιόν αυτό ήταν μια μετάλλινη στεφάνη δώδεκα πόδια διαμέτρου. Στην περιφέρεια αυτής της στεφάνης ήταν τοποθετημένα - ένθετα - με μαγνητικό σύστημα, δώδεκα πέταλα που ανοιγόκλειναν. Όταν ήταν κλειστά σχημάτιζαν το έμβλημα των Conquistadores. Τέσσερα μαύρα σπαθιά - σταυροί. Όταν άνοιγαν σχημάτιζαν δώδεκα χρυσές ακτίνες ενός τεράστιου ήλιου, που είναι το έμβλημα των Ίνκας. Όταν οι ακτίνες αυτές "αποσπώνται" από τον ήλιο στη ΙΙ πράξη (σκηνή VI) η μεγάλη μαύρη στεφάνη που απομένει ρημαγμένη συμβολίζει θαυμάσια τη βεβήλωση του Περού.